Tekst: Olaf Adam; Foto's: Olaf Adam, Matthias Poltrock
Dit artikel verscheen oorspronkelijk in 0dB - Het Magazine van de Passie N°3

In zijn werk laat hij zijn blik dwalen over de metropolen van de wereld, maar zelf blijft hij liever in Westfalen. Een kunstenaarsportret.

Zonder kunst gaat het niet

"Nee, met vrije wil had dat niets te maken." Matthias Poltrock, geboren in 1962, zit op zijn terras in het noorden van Westfalen, met de grens van Nedersaksen en het Teutoburger Woud in zicht, en mijmert over wat hem al bijna zijn hele leven drijft om kunst te maken. Zijn eerste atelier huurde hij op zijn negentiende, sindsdien heeft hij veel tijd, werk en zweet geïnvesteerd in zijn passie, die hij als een roeping beschouwt. Veel zou in de afgelopen bijna vier decennia makkelijker zijn geweest als hij gewoon een 'verstandige baan' had gezocht, misschien zelfs 'carrière' had gemaakt en de kunst ernaast als 'hobby' had gedaan. Maar dat was voor de geboren Westfaliër nooit een optie, het was juist precies andersom. Volgens Jean Paul is kunst "de wijn van het leven", voor het brood op de plank moet je dan vaak andere dingen doen. Omdat Matthias niet alleen van zijn kunst kan leven, heeft hij zich de afgelopen jaren als stukadoor, schilder, grafisch ontwerper en nog veel meer ingezet. "Dat was niet altijd makkelijk. Soms heb ik me echt afgevraagd of ik zo door wilde gaan. Maar de kunst opgeven, dat ging gewoon niet."

Op dit moment is de situatie echter "best goed", zoals Matthias zegt. Een baan bij Lübbering zorgt voor financiële zekerheid en laat tegelijkertijd genoeg tijd over voor de kunst. In de ruimtes van de werkgever hangt zelfs een schilderij van hem, want Lübbering zet zich al jaren actief in voor kunst en kunstenaars en gaat zelfs zo ver dat alle stagiairs aan het begin van hun eerste leerjaar een driedaagse kunststage volgen. Daar moeten deze jonge mensen, vaak voor het eerst in hun leven, hun eigen creativiteit ontdekken en leren beleven. En ze ontmoeten daar ook meteen een collega, want de stage vindt plaats in "daun-Town", een kunstenaars- en atelierproject waar Matthias bij betrokken is. 

Uitproberen

Zoals veel kunstenaars kan Matthias ook na enig nadenken niet zeggen waarom altijd al duidelijk was dat kunst voor hem meer was dan alleen een hobby. Een niet nader te omschrijven iets in hem dringt hem ertoe zich via zijn kunst uit te drukken en zichzelf daarbij telkens opnieuw uit te proberen. Het technische, inhoudelijke en artistieke experiment is daarom een centraal aspect in zijn werk en leidt tot zeer verschillende werken. Om de verheven schoonheid van de Alpen vast te leggen, is een heel andere techniek en stijl nodig dan wanneer je je op een drukkend hete Westfaalse zomerdag naar een Caribisch strand met parasol en cocktail droomt. Vaak blijven zulke experimenten unieke stukken, soms ontstaan er series of hele creatieve fasen uit. Zoals bijvoorbeeld de schroef-collages, die Matthias sinds enkele jaren onder de kunstenaarsnaam K-PAX maakt en die inmiddels in galerieën in Hamburg, Zürich of Amsterdam worden verhandeld. Fragmenten van pop-art komen hier samen met weggeworpen voorwerpen, maatschappelijk commentaar met curieuze alledaagse vondsten. Alles is zorgvuldig tot geordende chaos gesorteerd en in meerdere overlappende lagen tot gedetailleerde reliëfs met vaak verrassende uitspraken samengesteld. En natuurlijk stevig vastgeschroefd – de Spax-schroef dient letterlijk en figuurlijk als ankerpunt van deze techniek. 

Een terugkerend thema in deze reeks zijn de klassieke Bond-films, Matthias alias K-PAX combineert dan filmscènes en oud reclamemateriaal met documenten uit het betreffende jaar. Maar ook actuele gebeurtenissen vinden steeds weer hun weg in het werk van K-PAX. Bijvoorbeeld als in "American Idiot" een bepaalde Amerikaanse president Captain America en maoïstische propagandahelden ontmoet. 

Vervreemde luxe

Heel anders zijn de olieverfschilderijen van de reeks Millionaires View, die een dromerige en misschien ook een beetje jaloersmakende blik bieden op de woonsituatie van de rijken en schoonheden. Fascinerende architectuur ontmoet toplocaties in de mooiste woonwijken ter wereld, met adembenemende uitzichten op steden, wateren en landschappen. Bijna altijd vangt Matthias in deze schilderijen een bijzondere avond- of nachtsfeer, de in warme kleuren verlichte gebouwen ogen verrassend huiselijk, de architectuur is tot het uiterste gereduceerd tot haar lijnenspel. De enige mens in het schilderij is telkens de toeschouwer, die zo voor een kort moment het perspectief van de bewoners van deze droomhuizen inneemt, die zich misschien zelf niet meer werkelijk bewust zijn van deze bevoorrechte schoonheid. 

Borgholzhausen in plaats van Brooklyn

Steeds weer moet er ook gewoon iets uit, wat Matthias niet in woorden en duidelijke beelden kan of wil uitdrukken. Dan ontstaan krachtige abstracte schilderijen, met felle kleuren en stevige penseelstreken, bij voorkeur in groot formaat. En dat graag ook live voor publiek tijdens een schilderperformance. Of het nu gaat om eerder obscure (en tot het moment van het evenement voor hem totaal onbekende) barokke fluitmuziek in een kerk of het bereiken van het hoogste punt bij een universiteitsgebouw, inspiratie is overal te vinden en het onvoorbereide en niet-planbare van zulke situaties vormt voor Matthias juist de aantrekkingskracht van deze acties. 

Een bijzondere eer viel de kunstenaar uit Borgholzhausen onlangs ten deel: samen met 16 andere internationale kunstenaars werd hij uitgenodigd om voor het boekproject REBORN werken van de wereldwijd erkende Düsseldorfse fotograaf Teddy Marks te bewerken. Matthias mocht direct twee werken bijdragen, een K-PAX en een Millionaires View, die beide op heel verschillende manieren Marks' naaktfoto's nieuw interpreteren. 

Een andere Millionaires View hangt nog tot eind oktober 2018 als onderdeel van de tentoonstelling "Hier und Jetzt - Aktuelle Kunst in Hamm und Westfalen" in het Gustav-Lübcke-Museum in Hamm en is daarmee ook genomineerd voor de "Kunstprijs van de stad Hamm". Natuurlijk, Hamm is niet Londen, en Borgholzhausen is niet Brooklyn. Maar Matthias heeft nooit naar een "kunstmetropool" verlangd, hij voelt zich hier in Westfalen thuis, heeft hier zijn evenwicht, is hier thuis. En zelfs als hij zijn kunst graag verkoopt, het is noch de erkenning noch het inkomen die hem drijven om door te gaan. In een herinterpretatie van een gevleugeld woord schreef de componist Arnold Schönberg aan het begin van de 20e eeuw: "Kunst komt niet van kunnen, maar van moeten." Matthias zal het met hem eens zijn. 

Contactinfo:

Matthias Poltrock
www.poltrock.info
www.dauntown.eu

De werken van Matthias zijn in veel galerieën in de omgeving, in "daun-Town" (alleen op afspraak) en regelmatig in het AUDITORIUM te zien.

Galerie