TIDAL - Veel lawaai om niets?

Sinds de spectaculaire lancering van Jay-Z's vermeende nieuwe streamingdienst Tidal lopen de golven van enthousiasme net zo hoog op als die van verontwaardiging. Tijd voor een poging om wat overzicht te bieden ...

door Olaf Adam

Wat is er gebeurd?

Als je poprapper en internetondernemer Jay-Z gelooft, stelt Tidal niets minder voor dan de toekomst van de muziekindustrie. Deze zelfverzekerde claim wordt kracht bijgezet door de line-up op het lanceerevenement. Jay-Z zelf, zijn vrouw Beyoncé, Madonna, Kanye West, Daft Punk, Rihanna, Chris Martin, Jack White en nog een aantal andere echte muzikale en financiële zwaargewichten stonden immers samen op het podium. En allemaal waren ze trots en blij om erbij te zijn. Waarschijnlijk ook omdat de sterren elk 3% van de aandelen in Tidal hadden gekocht.

Opname van het Tidal Launch Event op Youtube:

Wat biedt Tidal?

Zo nieuw als de verzamelde sterrencast ons wil doen geloven, is het allemaal eigenlijk niet. Achter de nieuwe naam en het chique nieuwe design schuilt niets anders dan de in ons land al bekende streamingaanbieder WiMP. Deze, of beter gezegd het Noorse moederbedrijf Aspiro, werd onlangs door Jay-Z gekocht voor een schamele 50 miljoen dollar. En net als WiMP richt Tidal zich uitsluitend op betaalde abonnementen; een door advertenties gefinancierde optie zoals bij Spotify bestaat er niet. Abonnees moeten echter niet alleen betalen voor ongestoord muziekplezier, maar vooral voor betere geluidskwaliteit. Het instapabonnement, 'Tidal Premium', voor 9,99 euro per maand, biedt met muziek in bitrates rond de 320kbps voor streaming al een behoorlijke kwaliteit. 'Tidal Hifi' kost 19,99 euro en maakt lossless streaming in cd-kwaliteit mogelijk. Toegang tot redactionele inhoud en video's is in beide varianten inbegrepen.

Is Tidal duurder dan de concurrentie?

Eh, ja en nee... Het klopt dat marktleider Spotify een gratis mogelijkheid biedt om de streamingdienst te gebruiken. De muziek wordt dan echter regelmatig onderbroken door irritant luide reclamespots, de muziek wordt met maximaal 96kbps gestreamd en op mobiele apparaten is gebruik alleen in shufflemodus mogelijk. 'Spotify Premium', waarmee streaming in 320kbps mogelijk is en waarmee je gericht nummers kunt afspelen op mobiele apparaten, kost dan ook 9,99 euro. Tidal is dus niet echt duurder dan de concurrentie, het biedt alleen geen gratis gebruiksmogelijkheid. Een vergelijkbaar beeld zie je bij kwalitatief hoogwaardig hifi-streaming: de vergelijkbare optie kostte bij WiMP al bijna 20 euro, en bij de enige huidige concurrent Qobuz wordt voor lossless streaming hetzelfde bedrag gevraagd.

#fucktidal - Is Tidal dan toch geen goed idee?

Over deze vraag verschillen de meningen momenteel sterk. Het klopt in ieder geval dat het aanbod van Tidal aantrekkelijk is vanuit het perspectief van de klant. De keuze aan nummers is groot, de prijzen zijn marktconform, zowel de browserinterface als de verschillende apps voor mobiele apparaten werken goed tot zeer goed. En voor gebruikers met hogere eisen aan geluidskwaliteit is de lossless hifi-optie zeker interessant, want daarmee wordt streaming echt hifi-waardig. Klassiekliefhebbers zouden echter ook het aanbod van concurrent Qobuz eens moeten bekijken. Daar vind je meer klassieke opnames en is er een speciaal flatrate-abonnement waarmee je voor 14,99 euro uitsluitend toegang hebt tot het klassieke aanbod.

Hashtag #fucktidal op Twitter: Niet iedereen is echt blij met de nieuwe streamingdienst Of Tidal de muziek daadwerkelijk bevrijdt of uiteindelijk alleen maar het doel heeft de commerciële exploitatie ervan in handen van enkelen te concentreren, zal nog moeten blijken. Feit is dat Tidal momenteel zeer offensief inzet op exclusieve content van zijn beroemde aandeelhouders, die dan ook op andere platforms, zoals Youtube, consequent wordt geblokkeerd. Dat een artiest waarde hecht aan een passende vergoeding voor het gebruik van zijn werk is op zich niet verwerpelijk. De vrees is echter terecht dat het nieuwe model vooral de al beroemde en toch al succesvolle muzikanten bevoordeelt, en dat er voor indie-bands en opkomende jonge artiesten nauwelijks plaats en zeker geen geld overblijft. Vergelijkbare kritiek kreeg Spotify overigens ook al jaren te verduren, dus de storm van verontwaardiging die Tidal uit sommige hoeken treft, is niet helemaal te begrijpen.

Qua vadis, Tidal?

Misschien moet je het gewoon wat tijd geven. Als Jay-Z en zijn superrijke mede-eigenaren het hele onderwerp goed aanpakken, zou er daadwerkelijk een digitaal verdienmodel uit kunnen ontstaan waarbij de artiesten (en dan echt alle artiesten) door het uitschakelen van de 'tussenhandelfunctie' van de grote labels een groter deel van de inkomsten uitgekeerd krijgen. Als ze het echter verkeerd aanpakken, wordt het gewoon een soort 'United Artists' van de muziekindustrie. Het filmbedrijf werd in 1919 onder andere door Charlie Chaplin opgericht als reactie op de toenemende uitbuiting van acteurs en regisseurs door de grote studio's. Slechts enkele jaren later was UA echter zelf een 'grote studio' zoals alle andere geworden. En op dit moment is het bedrijf onder leiding van Tom Cruise als onderdeel van Sony Pictures in handen van misschien wel de grootste entertainmentgigant ter wereld ...